Maffia praktijken

We verlaten het chaotische Palermo onder luid getoeter. Ik zal proberen een beeld te schetsen: We worden links en rechts ingehaald door motoren en scooters, sommigen bellend of zelfs sms-end. Zijstraten van links of rechts kunnen amper invoegen dus zetten hun auto er gewoon tussen met als gevolg slingerende en vloekende scooterrijders. Onze baan is 1 breed maar de auto's rijden 2 of 3 breed. Aan de zijkanten staan auto's geparkeerd, soms naast elkaar, schuin ingestoken, haaks op de weg of met alarmlichten aan. Of we nu links, rechts, vooruit of achteruit kijken, we zien alleen maar auto's en scooters. Oja en af en toe ook iemand die ff oversteekt. Iedereen is aan het vloeken, gebaren of toeteren. En iedereen in deze ochtendspits heeft een death wish lijkt wel. En het mooiste van alles: ondanks dat het een paar keer letterlijk een haar scheelt, er vallen geen gewonden...

Na een uur, op een stukje wat normaal in 10 minuten te halen moet zijn, komen we bij de kathedraal en klooster van Monreale uit. Hier een serene rust met in de verte het getoeter en de sirenes van Palermo. Om binnen te mogen trek ik een vestje aan maar omdat mijn bovenbeen ook zichtbaar is moet ik n super sexy lab coat aan. Ik word uitgelachen door Daan. En op de foto gezet.
De kathedraal is van binnen geheel aangekleed met goudkleurige mozaieken. Erg mooi en indrukwekkend! Het klooster ernaast bestaat uit een tuin met pilaren en bogen die ieder met weer een ander mozaiek patroon versierd zijn.


We rijden door de bergen en langs de zee naar Bonagia, iets boven Trapani. We verblijven in een soort buiten(nieuwbouw)wijk met vakantiehuisjes. We hebben na het gedeelde huis/badkamer/keuken bij Michel (en zijn vele en warrige gepraat) nu heerlijk een huisje (2 badkamers, 2 slaapkamers en 2 terrassen, dus als je in de buurt bent?) voor onszelf. Supermarkt op het 'terrein' dus ideaal (wel een met alles behalve groente en fruit terwijl ik net zo verlangde daarnaar...).
We rijden de hoge berg op naar het middeleeuwse dorpje Erice wat in de mist gehuld ligt. Er is een mooi en ver uitzicht maar helaas beetje mistig. De straten (die zonder souvenirs en toeristen dan) zijn mooi en verlaten. We dwalen wat door dit doolhof van straatjes en komen een paar van de schijnbaar 60 (!?) kerkjes tegen. Na een uurtje wandelen drinken we nog wat en gaan de rest van de avond genieten van de stilte in ons huisje.

De volgende dag bezoeken we het Maffia museum in Sulemi. De weg erheen is een gaar stuk asfalt en eenmaal in het dorpje aangekomen zitten we op 1 mm na vast is een straatje. Credits voor chauffeur Daan die ons slechts met een klein krasje op de spiegel uit dit doolhof krijgt.
Het museum zit dicht, het woord maffia is weggeschilderd en we hebben het vermoeden dat de burgemeester die dit museum gestart heeft na de dode hond en varkenskop die hij ontvangen heeft het museum toch maar dichtgegooid heeft... We lopen wat verder langs een kerk met wederom een bruiloft en staan opeens voor

de ingang van 4 musea in 1 waaronder het Maffia museum. We krijgen een rondleiding in het Italiaans en belanden dan bij het maffia gedeelte. Er zijn 10 cabines in het donker (waaronder een isoleercel) met daarin attributen en filmpjes. Daarna volgen enkele ruimtes met mooie schilderijen van een Belgische schilder met steeds gekleurde situaties van het Siciliaanse leven en daarover een zwartwit portret van een maffia figuur met gesloten ogen. Er is een grote perskamer met foto's en krantenartikelen over de maffia vanaf 1860. Jammer is dat alleen bij de filmpjes in de cabines Engelse vertaling zit (die je heel snel moet lezen) en voor de rest is alles Italiaans. Maargoed, de foto's met vermoorde mensen en maffiosi zeggen genoeg.

Via een totaal overwoekerde weg met gaten en scheuren rijden we naar het eind van de wereld, correctie, naar Gibellina. Dit stadje is in de jaren 70 compleet verwoest door een aardbeving en 18 km verderop herbouwd. Op de originele plek van de stad zijn panelen van anderhalve meter hoog beton gestort met de oude straten daar uit gespaard. Het is het grootste beeldhouwwerk ter wereld. Helaas staat er een hek omheen en groeien er planten en bomen op sommige stukken. Het wordt het komende jaar voor een paar miljoen opgeknapt. Hopelijk de weg erheen ook... Maar desalniettemin een indrukwekkend en surrealistisch gezicht.

Hierna bezoeken we wat verderop nog de tempel van Segesta. Wat zal ik erover zeggen? Weinig, het is een tempel... De enige die we deze
vakantie bezoeken, we hebben er beide al genoeg gezien en vinden het niet zo interessant.

We zijn hier nog 3 dagen dus tot het laatste verhaaltje! Ciao ciao!