to the batcave!

gisteren hebben we bij het restaurant vis van de bbq gegeten. Dit onder het genot van een stel Duitsers die smiddags al zat waren en nog steeds niet waren omgevallen. Er zitten hier veel Duitsers en ze zijn allemaal even irritant!
We zijn in Arbatax ook wat NLse kentekens tegen gekomen. Even een praatje gemaakt met de bestuurders. Die deden dezelfde reis als bij Max op tv was geweest, van de ANWB. De jongste waren 30, de oudste 84!

Vanmorgen zijn we naar Jerzu gereden. Hier wordt een van de beste vino rosso's van het eiland gemaakt. Dat was wel te zien aan alle wijnstruiken, uhhh, druivenstruiken.
We zijn iets naar het noorden gegaan, naar een nog kleiner gehucht, naar de grotta su marmuri. Omdat de volgende tour pas over 2 uur was hebben we eve door het bos gelopen en gelunched.
Voordat we de grot ingingen kreeg ik telefoon van mam dat de operatie van pap goed was gegaan, dus met een gerust gevoel verder!

De grot is de 3e grootste van de EU, we hebben 1km gelopen. Echt een bizarre omgeving. Het was er spekglad. Als een, tsja, hoe zeg ik het netjes..., druiper en het drupbultje eronder elkaar raken krijg je een pilaar. Er was er eentje van 9 meter, als je je bedenkt dat 1cm 100 jaar is dan is dat ding dus best oud... Het was er 10 graden, 20 minder dan buiten dus. In de winter is de grot niet toegankelijk, dan ligt er een laag ijswater.
Er zouden ook spinnen, salemanders, vleermuizen en holbewoners zitten maar die hebben we gelukkig niet gezien.

Hierna op naar Cagliari, de hoofstad. Dit over ee bergweggetje dat tussen de groene bergen met drooggelopen rivieren en wijngaarden ligt. We waren omsingeld door bergen.

Na een rit van 2 uur in de eenzaamheid kwamen we opees aa in ee stresserige lelijke stad: Cagliari. Wat een omschakeling.
Onze b&b ligt aan een eenrichtingsweg waar het verkeer langs de voordeur dondert en je amper kan parkeren.
Eenmaal binnen ee pachtig huis, met patronen tegelvloer en stijlvolle traditionele inrichting. En ee eigenaar die ons daarna in zijn auto door de stad heen crossde. Wat een rit. Met een uitzicht op de zoutmeren en flamingo's, het oude centrum en de stad. Daarna door het oude centrum: eenrichtingsverkeer en weggetjes waarbij de spiegels de voordeuren va de huizen aantikken, en dit met vol gas!
Compleet gestressed en 3 hartverzakkinge later zijn we met 2 bustickets afgezet bij ee typisch Sardinisch restaurant. Hier heerlijk gegeten. Er stond gewoon 'Ass' op de kaart, iew! De eigenaar sprak alleen Italiaans maar met geluiden als Behhh voor ee geit en 'Oink' voor varken kwamen we er ook uit, haha.

Na een kan vino bianco, vino rosso en 2 vage likeurtjes toch nog onze bus kunnen vinden en hier typend op het antiek bed beland.

Trusten!