Praia en noodweer

We hebben bijna 2 uur vertraging. Als je je daarop instelt vooraf aan de reis valt t best mee. Ons vliegtuig is klein maar op zich ziet het er beter uit dan verwacht. In het vliegtuig verwondert een klein jongetje zich dat de gekleurde plaatjes op Daan zn arm niet afgeven.

Praia is de hoofdstad maar staat niet echt bekend als mooi, toeristisch of super veilig. We gaan dus maar niet de stad in. Ons hotel is klein en compact, laten we het daar maar op houden... Gelukkig maar 1 nachtje dus.

We nemen een taxi naar Cidade Velha, in de hoop dat de chauffeur daar op ons wacht of ons weer op komt halen. Deze stad is waar het allemaal begon. Nadat de eilanden ontdekt werden is hier de eerste stad gevestigd. Uiteraard was het hier eerst onbewoond. De eilanden werden gebruikt als doorgeefluik voor scheepsbevoorrading maar voornamelijk voor slavenhandel.
Onderweg naar het fort valt op dat het een heel ander eiland is dan de vorige. Hier is het groen ipv bruin...
We zijn praktisch de enige toeristen in het fort, met als voordeel mooie uitzichten en fotomomentjes, als nadeel in het begin het gevoel dat we achtergelaten en beroofd worden...
We krijgen een eigen gids die ons rondleidt. Hij vertelt over de valei waar het drankje Grogue wordt geproduceerd. Alleen voor echte mannen (45% alcohol), de vrouwen mogen het met melk drinken. Hij laat ons in het fort het waterbassin zien, de plekken waar vroeger de belangrijke lui zaten en ook de gevangenis: gaten in de grond van 1 kubieke meter met een rooster erop. Fijn de brandende zon op je kop, geen briesje erbij. Klagen over geen tv in hun cel deden ze hier niet...
Vanuit het plateau met de kanonnen wijst hij op het oude dorp beneden. Veel nieuwe gebouwen met in het midden ruïnes van een kerk waar 130 jaar aan gebouwd is. Echter al na 12 jaar werden de kerk en het dorp met de grond gelijk gemaakt tijdens een inval.
Iets verderop een pijnlijke herinnering aan de oorsprong van de mensen hier: een paal op een plein, geplaatst door de Portugeese heerders om slaven aan vast te zetten en te straffen. Onze gids vertelt dat hij er meerdere malen per dag naar moet kijken en dat moeilijk vindt. We bedenken ons ook hoe typisch het eigenlijk is dat hij als zwarte hier nu als zijn werk aan blanke toeristen elke dag dit verhaal vertelt. Onze verre voorouders zouden zich dat niet kunnen voorstellen.
We rijden met onze gelukkig trouwe chauffeur het dorp in. Bij de punishment paal wil hij ons eruit laten maar omdat het vreemd voelt om temidden van alle bewoners die op straat en voor hun huizen rondhangen fotos te gaan maken van deze slavengeschiedenis blijven we zitten en vragen we of hij ons terug brengt naar Praia.

In het hotel kom ik erachter na 3 dagen erin geslaagd te zijn mijn darmen compleet over de zeik te hebben gekregen en nu al diarree te hebben.
Na deze fijne ontdekking lopen we de stad in waar ik me nog fijner begin te voelen: we komen een mafkees tegen die ons een stukje volgt. Nadat we m afgeschud hebben gaan we pinnen bij n pinapparaat die door 4 mannen bewaakt wordt. Een veilig gevoel. Maar eigenlijk ook weer niet als je erover nadenkt.
Op het plein een terras met internationaal publiek dus daar eten we wat, in het gezelschap van familie vlieg. Op de plattegrond zien we dat we bij het stadhuis etc zitten en dat dit dus het centrum is. Vandaar waarschijnlijk ook de beveiliging.

Had ik al gezegd dat het hotel zo fijn was? Ik neem n douche en het water (kkkkoud) komt uit de douchekop maar vooral ook uit het plafond. Waarschijnlijk staat daar de boiler op. Die kapot is en lekt. Korte douche dus, volsmeren met deet wegens malaria op dit eiland en naar bed. Uiteindelijk blijkt niet alleen het plafond te lekken tijdens een douche maar ook de muren tijdens de nachtelijke regen. Sochtends valt ook de douchekop nog uit de muur...

Het 16e eeuwse fort Real do São Filipe en de oude stad (die overigens op de wereld erfgoed lijst staan) waren indrukwekkend, het gaf een goede indruk van de overheersingen en slavernij vroeger. En een prachtig uitzicht op de zee en de vallei naar het binnenland. Alle enigszins moderne dingen zijn recent. Zo blijkt de asfaltweg van Praia naar de rest van t eiland er nog maar n paar jaar te zijn. Voorheen bestond de 'weg' uit zand en rots.
Morgen vertrekken we naar het eiland Fogo, dat bestaat uit n actieve vulkaan die we gaan beklimmen. 1995 was de laatste uitbarsting en als ik de statistieken bekijk schat ik dat 2013 lava-loos blijft... Hoop ik.

Op Praia airport aangekomen worden onze naïeve zieltjes blij gemaakt dat onze vlucht een uur eerder vertrekt. Beetje vreemd. Het blijkt ook niet zo te zijn. Duh... We worden uit de vertrekhal gehaald en onze vlucht blijkt gecancelled wegens het slechte weer. Uiteraard kunnen ze dat of overige info niet communiceren. Conclusie is: morgen komt er n nieuwe vlucht (misschien) maar niet bekend hoe laat. Ok, go with the flow dan maar. Even lichte paniek als mijn naam bij de taxi wel geroepen wordt en die van Daan niet, daarna nogmaals lichte paniek als de bus vol is en onze koffers misschien apart meemoeten. Als iemand Engels of Frans zou spreken zou dat best handig zijn. Alle (6) blanken kijken elkaar wat angstig aan. We komen uiteindelijk terug in de stad waar we blij waren weg te gaan. Onze hotelkamer is gelukkig groter en luxer dan de vorige en we krijgen een nette maaltijd. En nu (morgen) maar wachten op n telefoontje of en wanneer we gaan. Ondertussen kunnen we geen kant op, we moeten aanwezig blijven en we zitten in een mindere wijk. Hopelijk morgen een nieuwe vlucht want dan rest ons nog 1 volle dag met de mogelijkheid de vulkaan te beklimmen, waar we ons erg op verheugd hadden. En anders moeten we heel Fogo misschien overslaan. Maar dat volgt morgen... Duim, duim!

Tijdens het avondeten kijken we het nieuws en schrikken daar best van. Hier op Santiago en in Fogo zijn door de regenval heftige overstromingen geweest. Wegen zijn weggeslagen, muren van de armste huisjes zijn weggespoeld en iedereen probeert met man en macht het water buiten te houden en krijgen. Dat het veel geregend had hadden we natuurlijk zelf ook al door maar deze beelden op tv zien van de plek waar je bent en naartoe gaat is wel heel apart. We snappen nu ook wat beter waarom we vanmiddag niet vlogen...

Vlak na het nieuws krijgen we nog meer nieuws: morgen om 6 uur worden we opgehaald om naar Fogo te gaan! Wel benieuwd hoe de situatie daar is maar we gaan in elk geval en zijn niet weer n dag kwijt. Jeuh!

De volgende ochtend worden we inderdaad opgehaald en om half 9 landen we op Fogo. Ik ben zo ziek als iets...
We worden opgehaald in een zebra jeep van ons verblijf: Zebra Travel en Colinial Guesthouse.
We gaan op t overdekt terras zitten en terwijl ik mijn best doe alles binnen te houden begint t weer te regenen als een gek.